TanımıBaştan karaların en irisidir, sıyah başı, beyaz parlak yanakları ve sarı karnı ile kolay tanınır. Gıdıdan kuyrık altına siyah bir şerit uzanır. Şerit erkeklerde karın bölgesinde genişler. Gencin başlığı ve karınçizgisi kahverengiye çalar, yanaklari sarıdır.  HabitatıHer türlü ağaçlık alanlar, ormanlar, parklar, bahçeler, fundalıklar ve makilikler. Şehir içlerinde de bahçelerde görülürler.YayılışıTürkiyede en çok Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz bölgelerindeki orman ve ağaçlıklarda görülür. İstanbul da şehir içlerindeki parklarda yaşayan türlerin yumurtalarını elektrik direklerinin kapaklı kablo kısımlarının içine bırakması gözlemlenmiştir.BeslenmeBöcekler, Bitki tohumları. Ayçiçek tohumlarını ayakları ile dal arasına sıkıştırıp ağaçkakan gibi gagaları ile vura vura deler ve içini yerler.  GöçüÜlkemizde yaz kış görülürler.  DavranışlarıŞehrin ve ormanın ,sesi en çok çıkan kuşudur. İstanbul da Leş Kargası , Gümüş Martı ve Serçe den sonra en sık görülen kuşlar arasındadır . Birkaç ağaç onun görülebilmesi için yerlidir. Marmara bölgesinde yaz-kış bulunmaktadır. İnsana ve yerleşim birimlerine serçe den sonra ya da onun kadar uyum sağlar. Yemlenirken sonderece hızlı , telaşlı hareketleri vardır. Yüksek dallara tünediklerinde daha sakin hareketsiz ,gözlenebilirler.

TanımıBaştan karaların en irisidir, sıyah başı, beyaz dağ kuyruksallayan (Motacilla flava), kuyruksallayangiller (Motacillidae) familyasından bir kuyruksallayan türü. Fiziksel özellikleri ]Erkeğinin alt tarafı parlak sarı, üst tarafıyeşilimsi, kanatları koyu renk, kanat çizgileri ise açık renktir. Dişileri daha mattır, üst tarafı yeşilimsi (bazılarının oldukça gri), alt tarafı kremdir ve kuyrukaltı daha sarıdır. Gençler daha kahverengi, alt tarafı ise uçuk kahverengidir ve kolyeyiandıran göğüs kuşağı, göz çizgisi ve bıyığı koyu renktir,gözünün üstünde açık renk bir çizgi vardır. Hepsinin kuyruğuuzun, ince ve siyah, kuyruk yan kenarları beyaz, bacaklarıuzun ve siyahtır. Dağılımı Çoğunlukla Avrupa'nın ve Asya'nın ılıman kesim-lerinde ve kuzey Amerika'da Alaska bölgesinde bulunur.

TanımıUfak, ötücü bir kuş olan Akkuyruksallayan Avrupa ve Asya'nın birçokbölgesinde ve kuzey Afrika'da yaşar. İnce, zayıf bir kuştur. Boy 18 cm dir. Siyah beyaz başı, siyah göğsü, gri sırtı ve kararkteristik uzun kuyru-ğuyla tanınır. Dişi biraz daha soluk renklidir. Kuyruğu siyah, kuyruk dış telekleri beyazdır. Açık alanları tercih eden böcekçil bir kuş olan Akkuyruksallayan, sukenarlarını tercih eder, suya yakın açık alanlarda avlanır. Şehir hayatına da adapte olmuş bu tür yuvasını binalardakiçatlaklara, taşların arasındaki oyuklara yapar. Doğada da benzer yarıkları ve çatlakları tercih eder. HabitatıGenelde su yakınlarını tercih eder; göl, akarsu veya deniz civarında yaşar. Ancak ana besini olan böcekleri yakalamak için açık alanları tercih eder. Yuvasını binalara, binalardaki çatlaklara, taş duvarlara ve doğada buna benzer yerlere yapar. Şehre adapte olmuştur; suyayakın bölgelerde şhir merkezlerinde dahi görülebilir.YayılışıAvrupa ve Asya'nın büyük bölümü ile kuzey Afrika'da dağılım gösterenoldukça yaygın bir kuştur. Çöller hariç birçok farklı habitatta gözlenebilir. Ülkemizdeki popülasyon yaz-kış mevcuttur; sert kışları daha ılıman yerlere göç ederek geçirebilirler.BeslenmeBöcekçildir; avlanmak için suya yakın açık arazileri tercih eder. BiyolojisiAkkuyruksallayanlar tek eşlidir ve yuva bölgesini savunurlar. Üreme zamanı dağılım alanının çoğunda Nisan-Ağustos arasıdır. Hem dişi hem erkek yuva yapımında görev alır. Dere kenarındaki taşların çatlağına veya insan yapısı binalardakiçatlaklara ot, yaprak, çalı taşınarak yuva yapılır. 3-8 arası yumurtaçıkartabilir ama genelde bu sayı 4-6 civarıdır. yumurta boyutu20x15 mm civarı, ağırlığı 2,3 gramdır. Ebeveynlerin ikisi de kuluçkada yatar ve yumurtlamadan 12 gün sonra yavrular çıkar. Yavrular palazlanana kadar hem anne hem bab yavruları besler. Yumurtadan çıktıktan 2 hafta sonra palazlanmaya başlayan yavrular yaklaşık 1 hafta daha beslendikten sonra artık kendi besinini bulabilecek duruma gelir.GöçüÜlkemizdeki popülasyonun büyük kısmı yerel olmasına rağmen kışın soğuk geçtiği kesimlerden Akdeniz kıyısına veya Kuzey Afrika'ya göç olabilmektedir. Dağılım alanı içindeki ılıman yerleri tercih ettiğinden mevsimsel göçler gerçekleştirebilir.PopülasyonuDağılım alanının büyük bölümünde Oldukça yaygın bir türdür. Nüfusu konusunda kesin bir rakam olmasa da oldukça sağlıklı bir popülasyona sahip olduğu tahmin edilmektedir. Bu yüzden IUCN Red List'te "Least Concern" olarak yer almaktadır. İnsan etkilerine ve habitat değişimlerine kolay ayak uydurabildiği için nesli sağlıklı şekilde devam etmektedir.DavranışlarıEn göze çarpan davranışı ismini de aldığı sürekli kuyruk sallama-sıdır. Bunun sebebiyle ilgili muhtemel açıklamalar, avının dikkatini dağıtmak, diğer kuşlara gözdağı vermek ve avcı kuşlara /hayvanlara sürekli tetikte olduğu izlenimini vermek şeklindedir.Yerel AdlarAk kuyruksallayan - çiftçi / Denizli ( uozgur) Akkuyruksallayan-hasancık,grikuyruksallayan / Denizli ( wolfkenan ) ak kuyruk sallayan - at mitçiği / Adana ( mose )

Bülbül (Luscinia megarhynchos), sinekkapangiller (Muscicapidae) familya-sından sesinin güzelliği ve gece ötüşüyle ün kazanmış olan ötücü bir kuş türü. Eski edebiyatımızda andelib ve hezar da denirdi Özellikleri 15-17 cm (genellikle 16,5) uzunluğunda, 18-23 gr (genellikle 21 gr) ağırlığındaki bülbül, kızılkuyruğun dişisini andırır, ama bacakları ve kuyruğunun ortası koyu renk değildir. Üst tüyleri, kuyruk sokumunda ve sırtta kızıla çalan düz, sıcak bir kahverengidir; alt tüyleri uçuk nohudî kır olur, boğazı daha soluk renktedir. Erişkinlerde, gövdenin kırıyla kaynaşanuçuk devetüyü renginde silik bir göğüslük vardır. Kahverengi başın üstündeiri ve kara gözü, hafif, beyazımtırak göz çeperiyle öne çıkar. Kaş, açık kır rengindedir. Orta Asya'da yaşayan L. megarhynchos hafizi alt türünün kaşşeridi daha belirsiz ve soluktur. Dişi ve erkek birbirine benzer, yalnızerişkin erkeğin kanat uzunluğu 90 mm'den fazla, erişkin dişininki 83 mm'den az olur.Gençlik döneminde bülbüller, jüvenil kızılgerdanları andırırlar, ama farklı olarak kuyrukları kızıla çalar. Bu dönemde kafa ve kanatlar daha koyu ve soluk bir kahverengi üzerine daha açık, nohudî kahve beneklidir; gerdan kirli çopur olur. Kısmî gençlik ertesi karınsasınaeylül başında girerler; küçük ve ortanca örtü telekleri, bazen de büyük örtüler ve en küçük uçma teleği yenilenir.İlk kışındaki bülbüllerin göz çeperi yetişkinlerinkinden silik olur; güzünkarınsaya yeni girmiş olanlar, gençlikteki küçük ve ortanca örtüteleklerini muhafaza ederler, o yüzden bu teleklerde silik benekler vardır. İlk baharda karınsa tamamlandığında bu benekler silinir; fakat karınsa tamamlanmamışsa bile, baharda bu telekler kullanılakullanıla yıpranıp düz bir renk almış olabilir. Örtü telekleri kısadır.Üreme ertesi karınsasına yine eylül başında girerler, karınsa tamamlandığında tüyleri erişkinlerinki gibidir.Bülbülün görünüşü, yakın akrabası ardıç bülbülüne çok benzediğiiçin, alan çalışması sırasında ayırt edilmesi bazen imkânsızdır. Ardıç bülbülünün tüyleri genellikle silik boz-kahverengidir, yalnızbazı ardıç bülbüllerinin donu, aynı bülbülünkü gibi sıcak, tarçıni birkahverengi olabilir. O zaman uçma teleklerine bakılır: Bülbülde, kanat kapalıyken genellikle yedi esas uçma teleği gözükür; birinciesas örtü teleği uzundur. Ardıç bülbülünde kanat kapalıyken genellikle sekiz uçma teleği gözükür; birinci esas örtü teleği kısadır. Ayrıca yakından bakıldığında, bülbülün kuyruk telekleri, kızıla dahayakın bir pas rengidir; kuyruk altı lekesiz, sade ve pas rengine çalandevetüyü rengindedir: ardıç bülbülündeki gibi nohudî beyaz ve silikçizgili değildir; boğaz ve gerdanında koyu kırçıllı lekeler bulunmaz (ama uçuk gri bir karaltısı olabilir). Beslenme ve ekosistemdeki yerleri [değiştir]Avlarını genellikle yerde ararlar. Küçük böcekler, larvalar, solucan vb. gibi canlı yemleri; sonbaharda da küçük yabani meyveleri tüketirler.Birçok diğer ötücü kuş gibi bülbül de, bitki ve fidanlara zarar verenböcekleri yiyerek bu bitkilerin gelişmelerine katkıda bulunur. Bilinentek doğal düşmanı alaca baykuştur (Strix aluco).[9] Üreme ve ömürlülük [değiştir]Erkek bülbüllerin ötüş yetenekleri,dişileri cezbetmeye yöneliktir; ötüş repertuvarının genişliğinin bülbüllerde yaşla doğru orantılı olduğu[10] ve yaşlı erkeklerin, gençlerden 53% oranında daha geniş bir sentaktik yelpaze kullandıklarını[11] gösteren etütler sonunda, 180 ilâ 260 arasındafarklı ötüş cümlesi kurabilen yaşlı erkeklerin çiftleşme şansınıngenç erkeklere göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Başarılıçiftleşme sonrası, erkek bülbüller ötüş biçimlerini değiştirerek,dişileri cezbetmek için kullandıkları ıslıklı ötüşlerini azaltır, eşlerikuluçkaya yatana değin gece ötüşünü keserler.[12]Çiftleşme mevsimi, bülbüller için önemli bir rekabet dönemidir; şakımak için ciddi miktarlarda enerji sarf etmeleri gerektiğinden,ötüşler çoğu zaman erkeğin fizik kondisyonunun göstergesidir vedişilerin yapacağı eş seçiminde başlıca etmendir[13]. Kösnük veatılgan ötüşlü erkeklerin çift bulma şansı daha yüksek olur. Bu azılı rekabetin nedeni, erkeklerin 49% kadarının, başarıyla çiftleşecek dişiyi hiçbir zaman bulamayacak olmasıdır. Erkekler,yuva sahanlığını cebren himaye ederler; geçmekte olan diğerkuşlarla dalaşır, bunları hiddetle kovalarlar[14]. Bir erkek, bir mevsimde yalnız tek bir dişiyle çiftleşip onunla kalır[15].Bülbüllerde toplu çiftleşme dönemi her yılın mayıs ayı ortalarına denk gelir. Yuva çoğu zaman dişi tarafından fundalıklardantoplanan küçük dallar, kuru yaprak ve otlarla yapılır. Kuluçka 13-14 gün (asgari 12 gün, azami 16 gün; ortalama: 13,75 ± 0.83) sürer. Bir seferinde 4-5 (asgari 2, azami 6; ortalama 4.63 ± 0.73) yumurta bırakan dişinin yumurtaları 21 mm'ye 16 mm ebatlarında, yüzde altısı kabuk olmak üzere 2,7 gr ağırlığındadır. Cinsel erişkinliğe ilk sene sonunda girerler.[16] Civcivler altrisyaldir; bir kuluçkadan çıkanların ancak 1-2 tanesi ergenliğe ulaşır.Bülbüller 1 ila 5 yaşına kadar yaşarlar (ortalama 3,80). Kayıtlara geçen en yaşlı bülbül bir kaynağa göre[16] 8 yıl 4 aylık; diğerine[17] göre 10 yıl 11 aylıktır. Davranış [değiştir]Çiftleşme mevsimi dışında münzevidirler; kışın, Afrika tropiklerine göç ederler. Mıntıkalarına bağlıdırlar, fakat aralarında topluluk hiyerarşisi bulunmaz. Çiftleşme döneminde erkekler, dişileri cezbetmek için rakipleriyle ötme müsabakalarıyaptıkları zamanlar, mıntıkalarını hiddetle savunurlar. Bülbül ötüşleri,iki gruba ayrılabilir: ıslıklı ve ıslıksız. Islıklı ötüş, mıntıka müdafaası ve eş cezbetmede kullanılır ve kolay ayırt edilir.[18] Islıklı ötüş, erkek başarılı bir çiftleşme gerçekleştirdiği zaman diner. Dişiyi cezbetmeye çalışan erkek bülbül, gecenin 50%'lik kısmında ötmeyedevam eder. Erkekler, öterken kilo kaybederler.[19] Gece ötmelerinin birçok metabolik ardılı vardır; gündüzleri, daha büyük bir bedensel besin rezervi toplamak için yem arıyarak geçirmekzorunda kalır; bu esnada öterek dişilere kur yapmayı keser ve yırtıcı hayvanlar tarafından görünme risklerini artırırlar.Yoğun fundalıklarda gizlenen küçük kuşlar oldukları için, davranışlarının geri kalanı hakkında yeterince veri bulunma-maktadır; genellikle gözlemlendiklerinden daha sık işitilirler.Göç etmedikleri zamanlarda, ancak kısa, çoğu zaman bir daldandiğerine geçecek kadar mesafeler katederler. Ötüşü Temas kurarken, sert ve kısa "tik" sesi çıkarırlar. Tan ve günbatımında, endişeli, zemberekli saati kurma sesine benzeyen "tik-ik-ik-ik..." biçimde ötüşleri vardır. Teyakkuz hâlinde, çokkeskin ve tiz, yerini belirlemesi güç bir "tsiiip" sesi çıkarırlar. Gecegöçü esnasında cılız ve boğuk bir "tsi" sesiyle haberleşirler. Şakımaları tiz, uzayıp titreşen seslerle başlayarak peslere inerkenivme kazanır. Hiçbir hece bir diğerine benzemez

 18-19 cm boyunda bozkırlar ve tarlalarda, çoğunlukla yerde yaşayanötücü bir kuş türüdür. Sürekli, yumuşak ve melodik bir ötüşü vardır.Kısa, küt bir ibiği ve kısa, kalın, sivri bir gagası vardır. Gövdesinin üst kısmı kahverengi tonlarında, alt kısmı ise beyazdır. Üreme döne-minde kanat çırparak havada asılı kalır ve bu şeklideyken öter. Bir defada 3-6 yumurta bırakır. Tüneğinden, uçuş sırasında yükselirkenya da havada asılı kaldığı zamanlarda öter; sürekli, yumuşak ve me-lodik ötüşü yakından daha gür, uzaktan ise daha berrak duyulur.            Ağaçsız açık alanları, çiftlikleri, yaylaları, otlakları, kırları,fundalıkları, kıyı kumullarını ve ekili alanları seven bir kuş olan T ARLA KUŞU,  batılı şairlerin eserlerinde hayli  fazla yer tutar.İngiliz şairi Coleridge'nin, tarla kuşu'nun ötüşünü «bulutların arasın-daki bir meleğin şarkı söyleyişi» ne benzetmesinde hakikat payı vardır. Tarla kuşu daha çok açık alanlara rağbet eder, üzerinetüneyip öteceği yüksek bir tüneğin yokluğunda da şakımak için havada yükseklere çıkar. Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika'da yayılışgösterir. Ülkemizde de yaygın olarak görülürler. Rahatsız edildiğindediğer toygarlar gibi yürüyerek ya da koşarak uzaklaşmak yerine yere çömelir. Uçarken yere inmeden hemen önce kurşun gibikendisini bırakarak düşer.             Shakespeare’in sadece Romeo ve Juliet’de değil başka metinlerinde de “sabahın habercisi” olarak andığı Tarla kuşu, genel olarak ince yapılı, oldukça kısa ve kuvvetsiz koni biçimli gagalı, ortauzunlukta ve sivri kanatlı bir kuştur. 17-18 santim uzunluğundaki bu kuşun sırtı toprak rengi, çenesi ve gözünün üzerindeki çizgiler kirli beyaz, yanakları ve kulak bölgesi, gerdanı, üst göğüs bölgesi ve yanları pas rengi fon üzerinde daha koyu çizgili, kuyruğunun yanlan beyaz kenarlıdır. Bu tür bütün Avrupa'da, Kuzey Afrika'da ve ılımlı Asya'yla Kuzey Asya'nın büyük bir kısmında yaşar. Adi Avrupa tarla kuşu, yerdeki basit bir ot yuvanın içine benekli ve grimsi 4 - 5 yumurta yumurtlar. Tarla kuşları birçok yer kuşları gibi, hoplayacaklarına koşarlar.            Birçok çöl tarla kuşları kamuflaj kurallarına uyarlar. Toprağın kızılımsı olduğu yerlerde tarla kuşlarının tüylerinin rengi de böyledir.Toprağın siyahımsı, kahverengi veya gri olduğu yerlerde, bu kuşlarıntüyleri aynı renkleri alır. Bu kamuflaj, çöller ve otluk ovalar gibi çalısıolmayan yerlerde tarla kuşlarının, atmaca gibi kuşların saldırılarına karşı tek korunma silâhlarıdır

 Carduelis, saka kuşu, iskete, florya ve keten kuşu gibi isimlerle anılantürleri içeren kuş cinsi.Hepsi de dalgalı uçuşları sırasında öter. Erkek ve dişiler bazı türlerde birbirine benzerken bazılarında farklıdır. Konik yapıdaki gagaları tohumyemeye uyarlanmıştır ancak bunun yanında bazen meyve ve böcek-lerle de beslenirler. Ötüşleri oldukça güzel ve cıvıltılıdır. Yalnızca erkek kuşların ötüşü güzeldir. Dişinin sesi çağırma sesinden ibarettir. Bir çoktür kafes kuşu olarak yaygın şekilde beslenmektedir. Carduelis cinsi üyelerinde erkek kuşlar bazı türlerde yuva yapımı ve yavruların beslen-mesinde dişiyle birlikte hareket eder. Üreme mevsimi dışında sürüler oluşturarak diğer tohumcul kuşlarla birlikte görülürler

 Doğan, gündüz yırtıcı kuşları (Falconiformes) takımından Falconidae(doğangiller) familyasından Falco cinsini oluşturan yırtıcı kuş türlerininortak adı. Bazı türlerine kerkenez adı verilir. Üreme Doğanlar yuvalarını genellikle,sarp kayalıkların kenarına nadirolarakta terk edilmiş yuvalara kurarlar. Her kuluçka döneminde dişi kuş,kabuğu kirli beyaz üstüne kızılımsı kahverengi benek ve lekelerle süslüdört ya da beş yumurta bırakır. Kuluçka süresi yaklaşık 28-35 gündür ve yumurtadan çıkan yavrular 35 gün kadar yuvada kalarak ana-babasıtarafından beslenir. Yaşam şekli Doğanlar, güçlü kanatlarıyla havayı yararak hızla ve düz bir çizgi boyunca uçarlar. Bazı türler, yerdeki avın üstüne atlamak için uygun zamanı kollarken, kanatlarını hızla çarparak havada daireler çizebilir. Beslenme Avların niteliği, boyutları ve avlanma yöntemi türlere göredeğişir; kimisi kendi boyutlarındaki ya da daha küçük kuşları havada avlarken, bir bölümü de tavşan, fare, kertenkele ve böcek gibi hayvanlarla beslenir..

 Çalıkuşunun yaşadığı yerler, Çalıkuşlarının çeşitleri, Çalıkuşlarının özellikleriYaşadığı yerler: Asya,Avrupa, Kuzey Afrika ve Kuzey Amerika’nın çam ormanları ve çalılıklarında. Özellikleri: 9-10 cm boyunda, ötücü bir kuş. Sırtı ve karnı yeşilimtrak, kanat ve kuyruğu kahverengidir. Böcek, kurtçuk ve küçük tohumlarla beslenir. Göçmen olanları vardır. Ömrü: 25-30 yıl kadar.Çeşitleri: Çalı, sürmeli çalı, pembetepeli çalıkuşları en iyi bilinenleridir.Ötücü kuşlar (Passeriformes) takımının çalıkuşugiller familyasından bir tür. En küçük kuşlardandır. Uzunluğu 9-10 cm kadardır. Küçük olmalarına rağmen kışın kar ve soğuğa dayanıklıdırlar. Sırtları zeytinyeşili, karın kısmı gri ve yeşil renklidir. Kanatları ve kuyrukları kahverengi olup, erkeklerin başlarının tepesinde kırmızı bir leke bulunur. Dişilerin başlarındaki leke sarıdır. Yavruların başında renkliişâret bulunmaz. Genellikle bir erkek birkaç dişiye sâhiptir. Yuvalarınıtoprağa yakın ağaç dallarına bağlantılı, havada sarkıtarak kurarlar. Yuvalar keçe gibi sert derili, sıcak ve yumurta gibi yuvarlaktır.Toprağa bakan kısmında bir giriş deliği vardır. Göçmen olmayanlarkışın 5-10 tânesi bir arada tek bir yuvada barınıp hafif ve fısıltılı sesler çıkarırlar.Dişi senede iki defâ 8-11 yumurta yumurtlar. 14-17 gün kuluçkaya yatar. Yavrular 2-3 hafta zarfında yuvayı terk eder. Çalıkuşuna“Çitkuşu” da denir. Kış çalıkuşları beslenmek için çam ağaçlarınınince dalları arasında böcek, kurtçuk ve örümcek bulmak için daldandala uçuşur. Yaz çalıkuşları ise daha çok çalılıkları tercih eder. Asmalara da yuva kurarlar. Göçmen olanları Avrupa ve Akdeniz ülkelerinde kışı geçirirler.

 Baykuş (Gece yırtıcı kuşları), kuşlar (Aves) sınıfının, karinalılar (Carinatae) bölümünün, gökkuzgunumsular (Coraciiformes) takımınagiren gece yırtıcı kuşları (Strigiformes) alt takımında yer alan türlereverilen genel ad.[1] Özellikler [değiştir]Başları büyük ve tüylüdür. Kuyrukları kısa olmaklaberaber, kanatları enli ve uzundur. Bir kısmının kanat açıklığı, biradam boyuna ulaşır. Serçe kadar küçük olanları da vardır. Gagalarıkıvrık, pençeleri keskin kanca tırnaklı ve döner parmaklıdır. Kuvvetli pençeleri adeta avına kenetlenir.Baykuşlar tam bir sessizlik içinde avlanır. Bütün vücudu yumuşak veince tüylerle kaplıdır. Tüyler, uçuş sırasında tabii bir susturucudur. Uçuş esnasında kanatlarının “pırpır” sesi duyulmaz. İri gözleri, başlarının yanında değil önündedir. Aşırı büyüklükteki gözleri, göz oyuğunda hareket edemez. Araba farı gibi yuvalarında sabittir. Amabaykuş boynunu 270 derecelik alan içinde rahatça çevirerek çevresini kontrol edebilir. Dişi baykuş erkeklerinden daha iri olup, 2-10 yumurta yumurtlarlar. Kuluçka süresi 30-40 gündür. Yumurtadan çıkan yavruların göz ve kulakları kapalıdır. Yavruların yuvada kalmasüresi farklıdır. Görme yetenekleri al purple” yani “mor ışık görüntüsüne” sebep olan kimyasal bir madde bulunur. Rod hücreleri, en küçük bir ışığı bile kimyasal bir sinyale çevirirler. Böylece insanın sadece bir ışıkparıltısını fark ettiği yerde baykuş buradaki cismi bütün teferruatıile görür. Bütün kuşlarda üst göz kapağı alttakine geldiği halde baykuşlarda olay tersinedir. İşitme yetenekleri Baykuşların görme ve işitme kabiliyetleri son derece hassastır. Çok az ışıkta avlarını yakalayabildikleri gibi, zifirikaranlıkta da işitme duyularıyla yerini tespit ederek yakalarlar. Kulakları, en küçük hışırtıyı işitebilecek duyarlıktadır. Hassaskulaklarıyla, gecenin sessizliğinde uçan pervanenin kanat sesini veya bir tohumun çiğnenişini, hatta tam sessizlikte düşen iğnenin sesini bile işitebilirler.Baykuşun geniş yüzü, nispeten sert ve kavisli tüylerle kaplıdır. Tüyler bir kepçe gibi sesleri toplar ve kulağa yansıtır. Bazı baykuşcinslerinin kulak delikleri öyle büyüktür ki, başın yan tarafınıtamamen kaplar. Ayrıca baykuşların başı geniştir ve kulakları diğerkuşlara göre birbirinden daha uzaktır. Böylece ses dalgası bir kulağaçarptıktan sonra diğerine gelir. Baykuş bu son derece küçük zaman aralığı içinde sesin geldiği yönü tayin eder. Baykuşların ilginç özelliklerinden biri de kulaklarının perdeli oluşudur. İstedikleri zamanaçar, istediklerinde kaparlar. Dinlenme halinde ve yavaş uçuşlarında kulak perdesini açar, hızlı uçuşlarında ise kaparlar

 Bilgi girilecek

 Büyüklükleri 50-57 cm kadardır. Yaklaşık 1 metrelik kanat açıklığına sahiptirler. Afrika, güney Avrupa ve güney Asya'da kışı geçirirler. Çoğunlukla grimsi kahverengidir, beyaz bir arkayla, çok uzun eğik bir gagaya sahiptir (Erişkin dişide en uzun). Bu tür, yumuşak çamurda küçük omurgasız hayvanları araştırır, fırsat bulduğunda küçük yengeçler ve yer solucanlarını teker teker avlarlar