Anavatanı Avrupa dır.Göl ve nehir kıyılarındaki sazlıklar da yaşarlar.Çok kolay üreyen bu küçük ördekler , iyi bitkilendirilmiş bir kafeste kendi yuvalarını yaparak yavru çıkarabilirler.Yavrular çok küçük olduğundan kafes tellerinin göz aralığı küçük olmalıdır.Çift olarak beslenir. En küçük ördeklerden biridir

BALABAN KUŞU,(Botaurus lentiginosus)«Balaban kuşu», balıkçıl ailesinin ilginç üyelerinden biridir. Uzunluğu75 - 76 santime yaklaşır. Tüyleri siyah, koyu sarı ve beyazlarla yol yol olmuştur. Bu renk kompozisyonunun bataklık sazlarının arasında en mükemmel bir kamuflaj olduğunu balaban kuşu çok iyi bilir. Tabiîkamuflajının tesirini artırmak için, bir düşmanın yaklaştığını sezince hareketsiz durur ve gagasını havaya diker. Fakat tek savunma silâhı bu değildir. Yaralanan veya bir köşeye kıstırılan bütün balıkçıl kuşları tehlikelidirler: Keskin gagalarıyla düşmanın gözüne şimşekhızıyla nişan alır. Bir çok kimseyi bu şekilde kör etmişlerdir.Balaban kuşu, kamışların arasında otlardan derme çatma bir yuvayapar ve bunun içine koyu san renkteki dört veya beş. yumurtasını yumurtlar. (Öbür balıkçılların hemen hepsinin yumurtaları mavimsidir.) Balaban kuşunun boğazındanhızla hava salıvermek suretiyle çıkardığı kendine öz bir sesi vardır. Bu eylem esnasında başıyla boynunu hızla burar ve büker.Balıkçılların göğüslerinde pudralı gibibazı tüylerin varlığı dikkati çekmiştir. Tabiat bilginleri, Avrupa balaban kuşunun hayatını incelemeleri sonucunda, bu pudranın, tıpkı bazı hayvanların kuyruk kaidesindeki bezden çıkan yağ gibi, kuşun, tüylerini temiz tutmasına yardım ettiği kanısına varmışlardır.Zira balaban kuşu'nun ve başka balıkçılların tüyleri çok kere, yılanbalığı ile başka su canlılarının çamurundan kirlenmektedir

GENEL BİLGİ
Balabanlar dünyanın hemen her yerindeki sazlıklarda ve durgun suların çevresinde yaşayan bataklık kuşlarıdır. Balıkçıllarla akraba olan bu kuşların iki ayrı cins içinde sınıflandırılan 12 türü vardır. Ilıman bölgelerde yaşayan Botaurus cinsinden balabanlar, çiftleşme mevsiminin başlarında erkek kuşun çıkardığı top patlamasını andıran sesle tanınır. Kuşun boğazına doldurduğu havayı birden boşaltmasından kaynaklanan bu güçlü ses 1 km uzaktan bile duyulabilir.Bazen, genellikle de geceleri erkek kuşlar uzun süre karşılıklı bağrışırlar.
Bu cinsteki bütün türlerin dişisi ile erkeği birbirine çok benzer. Altın sarısıkahverengi karışımı ve yol yol siyah çizgili tüyleri, uzun ve sivri gagaları vardır. Zamanının büyük bölümünü bataklık sazlarının ve kamışların arasında geçiren bu kuşlar, çevreyle tam bir uyum sağlayan renkleriyle düşmanlarından kolayca gizlenebilirler. Ürktüklerinde boyunlarını ve gagalarını uzatıp hareketsiz durarak kamış gibi görünmeye çalışırlar. Havalandıkları zaman da genellikle alçaktan uçmayı yeğlerler.
Avrasya'da üreyen, 75 cm uzunluğundaki bayağı balaban (Botaurus stellaris) bütün türlerin en irisidir. Bu kuşların dişisi, nisanda başlayan üreme mevsiminde kamışların arasına otlardan derme çatma bir yuva yapar. Yuvasına birkaç gün arayla üç ile beş kadar kahverengimsi yumurta bırakıp ilk yumurtayla birlikte kuluçkaya yatar. Bu yüzden yuvada değişik zamanlarda yumurtadan çıkmış büyüklü küçüklü yavrular bulunur. Türkiye'de yalnızca Kızılırmak deltasında üreyen bayağı balaban kış aylarında ve göç zamanı başka sulak alanlarda da görülebilir.
Sekiz türü içeren Ixobrychus cinsinin üyeleri 40 santimetreye kadar büyüyebilen küçük kuşlardır. Bu balabanlarda erkek ile dişi hem dış görünümüyle farklıdır, hem de yuva yaparken değişik görevler üstlenirler. Yuvalarını sudan yukarıda, genellikle bir ağaç üzerinde kurarlar. Asya'nın güneydoğusu ile Avustralya'da görülen siyah mangrov balabanının (Ixobrychus flavicoUis) başında ve boynunda gösterişli tüyler vardır. Küçük balaban (Ixobrychus minutus) yazın Türkiye'nin sulak alanlarında ürer ve kışı geçirmek için ağustosta Afrika'ya göçer.
Balabanlar sivri uçlu gagalarını mızrak gibi kullanarak avladıkları balık, kurbağa, kerevit ve küçük memelilerle beslenirler.

Florya (Carduelis chloris), ispinozgiller (Fringillidae) familyasındanötücü bir kuş türü.Özellikleri14 cm uzunluğundaki fluryaların erkekleri dişilerinden daha iri, renkleri daha göz alıcıdır. Dişi ve genç kuşlar, daha soluktur, ve ,kahverengi tonlar hakimdir. Gagası, kalın ve koni biçimindedir. Ötüşleri de oldukça güzel ve cıvıltılıdır. Erkeğin, "kelebek" gösteri uçuşu vardır. Üreme ve beslenmeAğaçlar veya çalılıklarda yuva yapar, 3-8yumurta bırakır. Üreme mevsimleri dışında gruplar oluşturanfluryaların başlıca besini tohumdur.DağılımıPalearktik bölgede geniş bir dağılım gösteren fluryalar,Anadolu'nun Doğu bölgeleri dışındaki bütün yörelerinde ürer, kışın göç sırasında hemen her yerde çok sayıda görülür. Bu kuş, Avrupa,kuzey Afrika ve güneyde batı Asya boyunca yaygındır.

Ağaçkakan, (Picus), ağaçkakangiller (Picidae) familyasından ağ-açların kabuklarını gagalayarak altlarında gizlenmiş tırtıl ve böceklerle beslenen, sivri gagalı hoş renkli kuş türlerinin ortak adı.ÖzellikleriAyakları dörder parmaklıdır. İkisi öne ikisi arkaya yön-elmiştir. Keskin ve çengelli tırnaklarıyla ağaç gövdelerine sımsıkıtutunur. Dik ve sivri tüylerden meydana gelen, kıvrılmayan güçlü kuyruğunu da destek olarak kullanır. Kısa sıçramalarla ve hızla ağaç gövdelerine tırmanırlar.Renkleri çeşitli olup, boylarıcinslerine göre 9 ile 50 cm arasında değişir. Çok ürkek oldukları-ndan tenha orman, park ve bahçeleri tercih ederler. Çoğunlukla ağaçlarda gagaları ile oydukları yuvalarda barıınırlar.Yaşam şekliAğaçkakanların boyun kasları çok gelişmiştir.Beyinleri, güçlü kafatası kemikleriyle örtüldüğünden, gagalarıylayaptıkları darbe sarsıntılarından korunurlar. Uzun, sert ve kuvvetligagalarını bir keski (iskarpela) gibi kullanarak, ağaç kabuklarını didiklerler. Kabukların altında yaşayan tırtıl ve böcekleri bulup yerler. Ağaçkakanların dili uzun ve solucana benzer olup, hızla, gaga ucundan daha uzağa uzanabilir. Dilin dibi, ileri gidip gelebilen kıkırdaklı bir kısma bağlıdır. Bunun sayesinde dil rahatça ileri uzanıp çekilebilir. Ucu yapışkan ve kancalı olan dili ile, tırtıl veböcekleri zıpkınlayarak kabuk altındaki galerilerinden çekip alırlar.Bazı çeşitlerinin dil ucunda ince, sert, dikencikler de vardır.Ağaçkakan, gagasıyla ağaç gövdesine belli aralıklarla vurur. Yansıyan sesleri değerlendirerek kabuğun hangi noktasında tırtıl bulunduğunu keşfeder. Böylece boşuna delme zahmetinde bulunmaz. Ağaçkakanların kabuk altlarındaki böcekleri görmedenyerlerini kesin olarak tespit edebilmeleri merak konusudur.ÜremeAğaçkakan, yuvasını ağaç gövdesine oyduğu boşluğa yapar. Yuvanın büyüklüğü ağaçkakan türüne göre değişir. Küçüktürler daha küçük yuvalar yaparlar. Bu yuvalar boşaldığında, içlerine mavi kuş, baştankara ya da sıvacıkuşu gibi başka kuşlaryerleşir. Eşleşme devrelerinde kuru ağaç dallarını gagalayarak çıkardıkları tik-taklarla karşı cinslerini çağırırlar. Dişileri, 2-3 adet beyaz yumurta yumurtlarlar. Erkek eş gelir ve bu yumurtaları döller.Eşler, 16-18 gün kadar sırayla kuluçkaya yatar. Yavruların bakımıyla daha çok erkek ağaçkakan ilgilenir. BeslenmeAğaçlara zarar veren tırtıl, böcek ve kurtçukları yedikleriiçin çok faydalı olan bu hayvanlar, ilkbaharda yeşeren ağaçların kabuklarını odun kısımlarına kadar çember şeklinde didiklerler. Buda ağaçların kurumasına sebep olduğundan, bahçıvanlar tarafındankovalanırlar. Bu kuşların bir de ceviz, badem gibi sert kabuklu veiri taneli meyveleri ağaçların, kabuk çatlaklarına sıkıştırıp sonra da içlerini yemek gibi adetleri de vardır

ALAKESE,Güvercinden biraz daha büyük karga tipindedir. Can alıcı renkleri vardır. Sesi çok keskindir. Ormanlık alanlarda yaşarlar. Vücut hacimlerine rağmen atik uçuşludurlar. Genelde alçaktan kısa uçuşyaparlar. Eti için avlanabilmektedir

bilgi girilecek

18-19 cm boyunda bozkırlar ve tarlalarda, çoğunlukla yerde yaşayan ötücü bir kuş türüdür. Sürekli, yumuşak ve melodikbir ötüşü vardır. Kısa, küt bir ibiği ve kısa, kalın, sivri bir gagası vardır. Gövdesinin üst kısmı kahverengi tonlarında,alt kısmı ise beyazdır. Üreme döneminde kanat çırparak havada asılı kalır ve bu şeklideyken öter. Bir defada 3-6 yumurta bırakır. Tüneğinden, uçuş sırasında yükselirken yada havada asılı kaldığı zamanlarda öter; sürekli, yumuşak ve melodik ötüşü yakından daha gür, uzaktan ise dahaberrak duyulur.              Ağaçsız açık alanları, çiftlikleri, yaylaları, otlakları,kırları, fundalıkları, kıyı kumullarını ve ekili alanları seven birkuş olan T ARLA KUŞU,  batılı şairlerin eserlerinde hayli  fazla yer tutar. İngiliz şairi Coleridge'nin, tarla kuşu'nun ötüşünü «bulutların arasındaki bir meleğin şarkı söyleyişi» ne benzetmesinde hakikat payı vardır. Tarla kuşu daha çok ,açık alanlara rağbet eder, üzerine tüneyip öteceği yüksekbir tüneğin yokluğunda da şakımak için havada yükseklere çıkar. Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika'da yayılış gösterir. Ülkemizde de yaygın olarak görülürler. Rahatsız edildiğindediğer toygarlar gibi yürüyerek ya da koşarak uzaklaşmak yerine yere çömelir. Uçarken yere inmeden hemen önce kurşun gibi kendisini bırakarak düşer.             Shakespeare’in sadece Romeo ve Juliet’de değil başka metinlerinde de “sabahın habercisi” olarak andığı Tarla kuşu, genel olarak ince yapılı, oldukça kısa ve kuvvetsiz koni biçimli gagalı, orta uzunlukta ve sivri kanatlı bir kuştur. 17-18 santim uzunluğundaki bu kuşun sırtı toprakrengi, çenesi ve gözünün üzerindeki çizgiler kirli beyaz,yanakları ve kulak bölgesi, gerdanı, üst göğüs bölgesi ve yanları pas rengi fon üzerinde daha koyu çizgili, kuyruğununyanlan beyaz kenarlıdır. Bu tür bütün Avrupa'da, Kuzey Afrika'da ve ılımlı Asya'yla Kuzey Asya'nın büyük bir kısmında yaşar. Adi Avrupa tarla kuşu, yerdeki basit bir ot yuvanın içine benekli ve grimsi 4 - 5 yumurta yumurtlar. Tarla kuşları birçok yer kuşları gibi, hoplayacaklarına koşarlar.            Birçok çöl tarla kuşları kamuflaj kurallarına uyarlar. Toprağın kızılımsı olduğu yerlerde tarla kuşlarınıntüylerinin rengi de böyledir. Toprağın siyahımsı, kahverengiveya gri olduğu yerlerde, bu kuşların tüyleri aynı renkleri alır. Bu kamuflaj, çöller ve otluk ovalar gibi çalısı olmayan yerlerde tarla kuşlarının, atmaca gibi kuşların saldırılarınakarşı tek korunma silâhlarıdır.yaşayan ötücü bir kuş türüdür. Sürekli, yumuşak ve melodikbir ötüşü vardır. Kısa, küt bir ibiği ve kısa, kalın, sivri bir gagası vardır. Gövdesinin üst kısmı kahverengi tonlarında,alt kısmı ise beyazdır. Üreme döneminde kanat çırparak havada asılı kalır ve bu şeklideyken öter. Bir defada 3-6 yumurta bırakır. Tüneğinden, uçuş sırasında yükselirken yada havada asılı kaldığı zamanlarda öter; sürekli, yumuşak ve melodik ötüşü yakından daha gür, uzaktan ise dahaberrak duyulur.            Ağaçsız açık alanları, çiftlikleri, yaylaları, otlakları,kırları, fundalıkları, kıyı kumullarını ve ekili alanları seven birkuş olan T ARLA KUŞU,  batılı şairlerin eserlerinde hayli  fazla yer tutar. İngiliz şairi Coleridge'nin, tarla kuşu'nun ötüşünü «bulutların arasındaki bir meleğin şarkı söyleyişi» ne benzetmesinde hakikat payı vardır. Tarla kuşu daha çok ,açık alanlara rağbet eder, üzerine tüneyip öteceği yüksekbir tüneğin yokluğunda da şakımak için havada yükseklere çıkar. Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika'da yayılış gösterir. Ülkemizde de yaygın olarak görülürler. Rahatsız edildiğindediğer toygarlar gibi yürüyerek ya da koşarak uzaklaşmak yerine yere çömelir. Uçarken yere inmeden hemen önce kurşun gibi kendisini bırakarak düşer.             Shakespeare’in sadece Romeo ve Juliet’de değil başka metinlerinde de “sabahın habercisi” olarak andığı Tarla kuşu, genel olarak ince yapılı, oldukça kısa ve kuvvetsiz koni biçimli gagalı, orta uzunlukta ve sivri kanatlı bir kuştur. 17-18 santim uzunluğundaki bu kuşun sırtı toprakrengi, çenesi ve gözünün üzerindeki çizgiler kirli beyaz,yanakları ve kulak bölgesi, gerdanı, üst göğüs bölgesi ve yanları pas rengi fon üzerinde daha koyu çizgili, kuyruğununyanlan beyaz kenarlıdır. Bu tür bütün Avrupa'da, Kuzey Afrika'da ve ılımlı Asya'yla Kuzey Asya'nın büyük bir kısmında yaşar. Adi Avrupa tarla kuşu, yerdeki basit bir ot yuvanın içine benekli ve grimsi 4 - 5 yumurta yumurtlar. Tarla kuşları birçok yer kuşları gibi, hoplayacaklarına koşarlar.            Birçok çöl tarla kuşları kamuflaj kurallarına uyarlar. Toprağın kızılımsı olduğu yerlerde tarla kuşlarınıntüylerinin rengi de böyledir. Toprağın siyahımsı, kahverengiveya gri olduğu yerlerde, bu kuşların tüyleri aynı renkleri alır. Bu kamuflaj, çöller ve otluk ovalar gibi çalısı olmayan yerlerde tarla kuşlarının, atmaca gibi kuşların saldırılarınakarşı tek korunma silâhlarıdır.

ÇALIKUŞU,Çalıkuşunun yaşadığı yerler, Çalıkuşlarının çeşitleri, ÇalıkuşlarınınözellikleriYaşadığı yerler: Asya,Avrupa, Kuzey Afrika ve Kuzey Amerika’nınçam ormanları ve çalılıklarında. Özellikleri: 9-10 cm boyunda, ötücübir kuş. Sırtı ve karnı yeşilimtrak, kanat ve kuyruğu kahverengidir. Böcek, kurtçuk ve küçük tohumlarla beslenir. Göçmen olanları vardır.Ömrü: 25-30 yıl kadar. Çeşitleri: Çalı, sürmeli çalı, pembetepeli çalıkuşları en iyi bilinenleridir.Ötücü kuşlar (Passeriformes) takımının çalıkuşugiller familyasından bir tür. En küçük kuşlardandır. Uzunluğu 9-10 cm kadardır. Küçük olmalarına rağmen kışın kar ve soğuğa dayanıklıdırlar. Sırtları zeytinyeşili, karın kısmı gri ve yeşil renklidir. Kanatları ve kuyrukları kahverengi olup, erkeklerin başlarının tepesinde kırmızı bir lekebulunur. Dişilerin başlarındaki leke sarıdır. Yavruların başında renkli işâret bulunmaz. Genellikle bir erkek birkaç dişiye sâhiptir. Yuvalarını toprağa yakın ağaç dallarına bağlantılı, havadasarkıtarak kurarlar. Yuvalar keçe gibi sert derili, sıcak ve yumurtagibi yuvarlaktır. Toprağa bakan kısmında bir giriş deliği vardır. Göçmen olmayanlar kışın 5-10 tânesi bir arada tek bir yuvada barınıp hafif ve fısıltılı sesler çıkarırlar.Dişi senede iki defâ 8-11 yumurta yumurtlar. 14-17 gün kuluçkaya yatar. Yavrular 2-3 hafta zarfında yuvayı terk eder. Çalıkuşuna “Çitkuşu” da denir. Kış çalıkuşları beslenmek için çam ağaçlarının ince dalları arasında böcek, kurtçuk ve örümcek bulmak için daldan dala uçuşur. Yaz çalıkuşları ise daha çok çalılıkları tercih eder. Asmalara da yuva kurarlar. Göçmen olanları Avrupa ve Akdeniz ülkelerinde kışı geçirirler.

ÖZELLİKLERİBoyları 16-18 cm'dir. Büyük kanatlıdırlar. Uçuş sırasında kanat altları kırmızımsı görülür. Göğsünde ince, koyu renk çizgiler bulunur.Üst kenarı kıvrık şekilde olan gagaları vardır. Sesi gür, ötüşü trii-lii-piyoo şeklindedir.BeslenmeleriTohum, dane, yeşil bitkiler ve böceklerle beslenirler.YayılışlarıTürkistan'ın batısında ve Güney Rusya’da üremek için kuluçkayayatarlar. Türkiye'de Rusya sınırına yakın bölgelerde kışı geçirirler. Kırlar, stepler, taşlık araziler yaşam alanlarıdırİri, tıknaz ve büyük kanatlı bir toygardır. Kalkık sivri ve belirgin bir ibiği vardır (Düz de durabilir). İbiğin 1-2 tüyü çok belli şekilde sivridir, adeta çizgi oluşturur. Uzun ve kalın sayılabilecek bir gagası vardır ve üst kenarı kıvrıktır. Göğsü ince, koyu çizgilidir. Kanat üstü sadedir. Firar hattı beyaz değildir, kanat altı pas rengidir (turuncu-kirli sarı) Kuyruksokumu ve kuyruk ortası açık grimsi, kuyruğunun dış tarafısiyahımsı ve iki yanı ise açık renktir. Uçuşu yumuşak ve dalgalıdır. Kısa kanatlı olmasından dolayı kanat çırpışı yumuşak ve kelebek gibi gözükür. Genci ile Tarlakuşu da karıştırılabiliyor :Tarlakuşu : Göz arkasına uzanan beyaz kaş-sürme, boğazdan gelen beyaz ile birleşip beyaz br halka oluşturur. Tepeli Toygar gencinde bu yoktur. Tarlakuşu : Sırtta düzenli ve belirgin benek sıraları vardır. Tepeli Toygar gencinde ise sırt çok monoton renklerdedir. Tarlakuşu : Gerdan ve ğöğüste olması kalabalık benek sıralarıvardır. Tepeli Toygar gencinde, sadece boğaz kısmında çizgisel birkaçsıra vardır. Tepeli Toygar gencinin kuyruk kenarlarında açık renk bant bulunabilir. Tepeli Toygar gencinde gözden arkaya uzanan minik beyazbant vardır. Tarlakuşu'nda kalın ve çok belirgin kaş var.HabitatıDaha çok açık, ağaçsız kuru bölgelerde, tarlalardagörülmektedir. Kendisinin ağaca ya da çalıya konduğu enderdir. Tarlalarda ve açık arazilerde ürer. Yuvasını zeminde yapar. Kışın yol kenarında en çok görülen kuş türüdür.

SAZ HOROZU,Sazhorozu (Porphyrio porphyrio), yelvegiller (Rallidae) familya-sından bir kuş türü.Üreme habitatları, en güney Avrupa, Afrika, tropikal Asya'nınkarşısında ılık saz yatakları, ve Avustralya'dır.Avrupalı kuşların genelde mor-mavi, Afrikalı ve güney Asyalı kuşların yeşil bir arka ve Avustralya ve Endonezya'ya ait kuşların siyah arkaları ve başları vardır. Filipinli alt tür, kahverengi bir arkayla soluk mavidir.Bu tavuk-boylarında kuş, kocaman ayakları, parlak kuş tüyü vekırmızı gagasıyla ve alın siperiyle, yerli sahasında yanlış anlaşılmazdır. Her kuş, 3-6 benekli yumurtayı koyabilir.Toplumsal bir yuva 12'den fazla yumurta içerebilir. Kuluçka dönemi dönemi 24 gündür

SAZ TAVUĞUSaztavuğu (Gallinula chloropus), yelvegiller (Rallidae) familya-sından bir kuş türü.Bataklık çevreler vei güzel-otlu göllerde ortak üreyen bir kuştur. Beyaz kuyruk altı, sarı bacaklar ve kırmızı yüzle ilgili bir siperin dışında koyu kuş tüyüyle ayırt edilen bir türdür. Genç daha kahverengidir ve kırmızı yüz siperi yoktur. Bu tür, bitkisel mataryeller ve küçük suya ait yaratıkların geniş bir karışımını tüketir. Yuva, yoğun bitki yaşamında yerde inşa edilen üstü kapalı bir sepettir

ÖRÜMCEK KUŞUKızıl sırtlı örümcek kuşu (Lanius collurio), örümcek kuşugiller(Laniidae) familyasından yüksek çayırların, fundalıkların ve çalılık arazilerin küçük, güzel ve kahverengi sırtlı örümcek kuşu türü.Daha çok göze çarpmayacak şekilde çalılıkların yanlarında,çitlerin ya da alçak parmaklık tellerinin üzerinde oturur. Gagasıoldukça kalın, başı yuvarlak, kanat uçları ve kuyruğu uzundur. Erkeği göze çarpıcıdır, başı mavi-gri,maskesi koyu siyah, sırtı pas kızılı-kahverengi, kuyruk sokumu gri, kuyruğu siyah ve yanları beyaz, alt tarafı pembedir. Dişisi daha kahverengidir, başı mat gri-kahverengi, yanak lekesi koyu, alt tarafı rimsidir ve çok inceyarımay şeklinde kahverengi çizgiler vardır. Kuyruğu koyu kahverengidir. Gencinin üst tarafı kahverengi ve koyu renk çizgili -diğerlerinden biraz daha fazla çizgilidir-, skapular tüyleri sırtı gibi (daha gri olan genç kızıl başlı örümcek kuşunda olduğugibi daha beyaz değil), alt tarafı beyazımsı ve gri çizgili, kuyruğu koyu renkten pas kızılı-kahverengiye kadar değişir. Sesi sert tonlu bir ‘çii’;ötüşü zayıf, şakımalı ve gıcırtılı bir gevezelikten ibarettir